Opatrzność Boża

ZAWIERZENIE BOŻEJ OPATRZNOŚCI

MIŁOŚĆ I PROSTOTA

Wydarzeniem z dzieciństwa, które Edmund często wspominał była łaska odzyskania zdrowia, uproszona przez jego matkę, Teresę Bojanowską, przed Pietą Matki Bożej Bolesnej w Bazylice Ojców Filipinów na Świętej Górze w Gostyniu. Kiedy lekarze nie dawali żadnych szans na przeżycie chłopca, zrozpaczona, ale pełna nadziei matka, ofiarowała syna Matce Najświętszej. Uzdrowienie nastąpiło prawie natychmiast. Jako wotum, rodzina ofiarowała do kościoła srebrne Oko Opatrzności.

Fakt uzdrowienia opisał sam Bojanowski i podał do Kronik Świętokrzyskich:

„Z nowszych czasów znajduje się w tutejszym kościele srebrne wotum, przedstawiające oko Opatrzności w promieniach, do ołtarza słynącej tutaj cudami Najświętszej Matki Bożej Bolesnej ofiarowane ok. 1819 roku przez jedną matkę z okolicy tutejszej na podziękę za cudowne uzdrowienie synka jej kilkuletniego”.

Bojanowski często wracał do tego doświadczenia, szczególnie w kontekście różnych sytuacji życiowych, niejednokrotnie trudnych i po ludzku beznadziejnych. Wszystko zawierzał Bożej Opatrzności i od samego początku takiej postawy uczył siostry. Bezgraniczna ufność stała się jedną z głównych cech duchowości służebniczek.

„O, jakże cudowne są sprawy Opatrzności” (bł. Edmund Bojanowski)

„Cała nadzieja w nieprzebranym Miłosierdziu Bożym” (bł. Edmund Bojanowski)

Maryjność, umiłowanie Eucharystii, miłosierdzie, patriotyzm, praca, służba innym, miłość i prostota, to kolejne cechy, które zdaniem Bojanowskiego, powinny wyróżniać służebniczki. Dlatego nie zalecił siostrom nadzwyczajnych praktyk,

ale w swoim testamencie zwrócił uwagę na miłość i prostotę, od której uzależnił błogosławieństwo Zgromadzenia:

„Co zawsze polecałem, dziś powtarzam: przede wszystkim prostotę zalecam; dopóki ta w Zgromadzeniu trwać będzie, dopóty będzie w nim błogosławieństwo Boże (…) Siostry moje kochajcie się i kochajcie się… a resztę Duch Święty nauczy was” (fragmenty testamentu bł. Edmunda Bojanowskiego).

Powrót do strony głównej